دو هفته دیگه محرم میاد، برای ما هم دعا کنید.
پیشنهاد اکید دارم بر اینکه از همین الان کتاب بخونید. اولین پیشنهادم فتح خون و دومیش هم کتاب آه. واقعا با دل آماده وارد محرم شدن صفایی داره...
چندتا عکس که روز عاشورای پارسال از هیئت کانون دانش پژوهان نخبه گرفتم رو میزارم براتون.
پ.ن: برای برادر عزیزمون مهدی توفیقی دعا کنید شدید. ایشون چند وقتی هست که سرطان گرفتن... البته بنده به جد معتقدم که اربابمون هواشو داره. آخه آقا مهدی مداحه...
باز هم مثل همیشه نفهمیدم که از کجا شروع شد که رسیدم به اینجا. همیشه همینطور است.چند دقیقه طول میکشه تا بفهمم کجام. تازه اگر موفق بشم بفهمم.آخه باید تمام رفتارها و برخوردها رو به هم ربط بدم. البته این کار را دوست دارم، مثل یه بازی فکری سخت میمونه.
ساعت تقریبا 3:30 بود که تصمیم گرفتیم بریم سینما. تا راه بیفتیم ساعت شد چهار. خوشبختانه ساعت 4:15 بود که رسیدیم به سینما و سانس فیلم "دربند" ساعت 4:30 بود. اولش خودم رو آماده کرده بودم که یه فیلم اعصاب خورد کن دیگه مثل این چندتا فیلم اخیر ببینم( گذشته، هیس، پل چوبی و ...).
(...)
به علت چالشی شدن مطلب حرفم رو پس گرفتم تا برم دوباره فیلم رو ببینم.
ببخشید!
خب خوشبختانه برای احتمالا اولین بار بنده و سایت رجا نیوز هم نظر بودیم!
توی این چند وقته نظرات زیادی راجع به دربند شنیدم ولی هیچ کدوم خوب نبود. تا اینکه دیدم رجا نقدی بر دربند گذاشته. خوندم. خیلی شیک و مجلسی بود و دقیقا همون نظر بنده ست راجع به فیلم.
البته یک نقد منفی نسبت به فیلم هست که واقعا هم وارد و توی نقد رجا بهش پرداخته نشده.
فیلم بی حیاست... یعنی صحنه هایی رو نشون میده که به نظر بنده و یه سری دوستان خوب نیست. دیگه بیشتر از این راجع به بی حیایی صحبت نمیکنم که جالب نیست.
احتمالا میدونید، شاید هم نمیدونید که که دانشگاه ما تا فرودگاه مهرآباد تقریبا 1 دقیقه پیاده راه. روزی که آقای روحانی از آمریکا اومد بچه های دانشگاه رفته بودن استقبال. وقتی پرسیدم که چرا رفتید، گفتن چون که روحانی و اوباما تلفنی صحبت کردن!
اول کمی شکه شدم. وقتی رسیدم خونه کمی خبرگزاری ها رو بالا و پایین کردم دیدم که برخوردها با این قضیه خیلی متفاوت بوده. مجبور شدم کمی فکر کنم! با این عقل ناقصم اولین چیزی که به طور قطع برای خودم اصل قرار دادم این بود که منطقی باشم. احساسی و از روی جو صحبت نکنم. شاید به ظاهر ساده باشه ولی بعضا دیدم که یک جمله از روی احساس تیتر و بنمایه ی یک خبر رو تشکیل میداد.
